De bewonderenswaardige architectuur van de Basiliek van San Marco in Venetië

Noord- en zuidgevel

De drie gevels van de Basiliek van San Marco - de noord-, zuid- en westgevel - openen zich rond het onderste deel van de basiliek. De noordgevel, die uitkijkt op de Piazzetta dei Leoncini, bevat de beroemde Porta dei Fiori of de Deur van de Bloemen, een 13de-eeuws reliëf van de Geboorte.

De zuidgevel, die uitkijkt op het Canal Grande, heeft twee rijkelijk versierde pilaren ervoor, de Pilastri Acritani. Op de hoek van deze gevel staan de porfieren groep van de Tetrarchen en de afgeknotte porfieren zuil, Pietra del Bando.

Exterieur

De buitenzijde van de westgevel van de San Marco Basiliek is verdeeld in drie hoofdsegmenten - het onderste segment, het bovenste segment, en de koepels. In het onderste register zitten vijf gewelfde portalen, omgeven door polychroom marmeren zuilen, die via grote bronzen deuren leiden naar de narthex. De bovenverdieping is bedekt met mozaïeken die het Leven van Christus representeren en het mozaïek boven het hoofdportaal is het vergulde mozaïek dat bekend staat als "Het Laatste Oordeel". De lunetten van de zijportalen zijn gevuld met verhalen over de relikwieën van Marcus. Boven het grote centrale raam is de gevleugelde leeuw afgebeeld, het officiële symbool van de Venetiaanse Republiek.

Interieur 

In een tijdsbestek van 800 jaar zijn er meer dan 8000 vierkante meter mozaïeken, voornamelijk van goud, in de Basiliek van San Marco aangebracht. De gouden achtergrond, met beperkt licht, creëert een beeld dat de zintuigen van toeschouwers automatisch naar zich toe trekt met daarboven de verrijking door haar rijke iconografie van de christelijke kunst. De basiliek is opgesteld in een Grieks kruisontwerp en elke arm is verdeeld in drie beuken. De mozaïeken, in combinatie met de vorm van de kathedraal, weerspiegelen de Byzantijnse stijl, ook al is het interieur een amalgaam van verschillende bouwstijlen, van klassiek tot de 19e eeuw.

Koepel

Elk van de vijf koepels, opgetrokken tot het kruispunt en boven de armen van het Griekse kruis, is bijna 13 meter in diameter en heeft 16 ramen. Het interieur van de koepels is bedekt met goudmozaïek, daterend tussen 1160 en 1200. De centrale koepel verbeeldt de tenhemelopneming van Christus na zijn verrijzenis. Hoewel de iconografie van de koepel gedeeltelijk is beïnvloed door westerse bronnen, is de dominante duidelijk Byzantijns, als teken van de machtige, winstgevende relatie van Venetië met het Oost-Romeinse Rijk.

Transeptkapellen

Transeptkapellen zijn vaak toegewijd aan bepaalde heiligen. In het geval van de San Marco Basiliek zijn er meerdere kapellen gewijd aan de Madonna en andere heiligen. Zij bevinden zich in de korte armen die zich aan weerszijden van de hoofdkoepel uitstrekken. In de Cappella di San Giovanni, boven het noordertransept, zijn mozaïeken uit de twaalfde eeuw te zien die het leven van Johannes voorstellen. Het altaar in de Cappella della Madonna Nicopeia, ook in het noordertransept, is voorzien van de Byzantijnse icoon van de Madonna Nicopeia. De Cappella di San Clemente, vroeger de Dogenkapel genoemd, bevindt zich in het zuidelijke transept.